ละเสียงลมโตนำตำตึ้ง ภูกระดึงอ้ายถ่าอยู่
ละใบไม้ขู่น้อหล่นร่วง กาเหวาทวงดอกตื่มเติม
ละสัญญาฮักบ่อนเริ่ม น้องบ่จื่อน้อจดจำ
ละกรรมอีหยังน้อใจ ฮักมลายน้อมายม้าง
บ่สมแฮงที่เฮาสร้าง หย่างขึ้นภูจนขาหล่อย
หลายกิโลบ่แม่นน่อย เลยลืมจ้อยบ่ต้าวมา หนานางเอย
โอ๊ยนาง โอ๊ยน้อ โอยนี่ล่ะน้า
โอ๊ยเด้นาง ฟ้าฮ้องป้างดังมาว่อนๆ
ฟ้าฮ้องป้างก็ดังมาว่อนๆ
เจ้าผู้คำก่ำก้อน ผู้เคยย้อนหย่างนำ
เด่ขวดน้ำให้อ้ายดื่มยามหิว
จนว่าเป็นตะคริวล้มลงแฮงล้า
เดือนตุลาสองเฮาเคยเที่ยว
ลมหนาวพัดจ้าวสองเฮาพาเที่ยว
พากันเดินเลาะเลี้ยวหย่างขึ้นฮ่องภู
สายฮักยู้ได้เคียงคู่ปีกลาย มันกะเบิ่ดความมหายบ่สั่งลากันจ้อย
ลมวอยๆ กะลมถอยลมถั่ง ลมวอยๆ กะลมถอยลมถั่ง
เสียงมันดังตึ้งๆ กะตึ้งตื้อตึ้งๆ กะจึ้งตื๋อตึ้งๆ กระโต้นเต้นใส่ภู
หัวใจขู่อยู่บนภูกระดึง ยังคิดถึงความรักครั้งก่อน
เราเคยขอพรให้เจ้าป่าเจ้าเขา ช่วยรักสองเราให้มั่นคงด้วยเทอญ
เสียงวอนเอิ้นดังไปว่อนๆ ว่อนๆ ละว่อนๆ ว่อนๆ
ว่อนๆ ละว่อนๆ ว่อนๆ แม่งามงอนยอดซู้ ได้ยินฮู้ข่าวเถิง
เห็นอีเกิ้งสาดส่องมองแสง คือจั่งนางแหนงใจ บ่อ่วยคืนหาอ้าย
คิดฮอดล่ะผู้สาวเมืองเลย ผู้ยิ้มเป้ยๆ ให้อ้ายมื้อนั้น
มื้อนี้ไปอยู่ไสกัน คิดฮอดมื้อนั้นอยู่เทิงภูกระดึง
สายลมพัดมาตึ้งๆ เบิ่กแล้วบ้อความคิดถึง
เคยรักสุดซึ้งก็แค่หวานลมๆ เคยรักสุดซึ้งก็แค่หวานลมๆ
แหน่น้องจ๋า คั่นลมพัดยู้อ้ายถ่าทิงภูลมถู่ลมถั่ง
สายลมโตนดังกะบูมบะบู่มบ่าม กะบูมบะบู่มบ่าม
กะบูมบะบู่มบ่าม มันรามเข้าใส่ใจ
เห็นง่าไม้หักค่นลมตี คือจั่งสายชีวีป่องใจเฮาสิ้น
หูได้ยินแต่ใจมันตื้อเป็นอื้อลื้อโอ่งโล่ง
เป็นสะเวงสะวง คั่นโล่งเล่งโล่งเล่ง คั่นโล่งเล่งโล่งเล่ง
คั่นโล่งเล่งโล่งเล่ง เจ้าบ่เต็งต่อใจ
เคยนั่งใกล้กอดอุ่นเพียงพอ อยู่ไสเด้น้อให้อ่วยคืนทางพี่
คนดีที่อ้ายนั้นเคยเทิดทูน
โอแม่เนื้ออุ่นยอดพระคุณบนผาอ้ายรอ
แนวฮักไปแล้ว กะมีแต่แนวสิได้คึดต่อ
จิตอ้ายอยู่พุ้นใจอ้ายอยู่พุ้นห่างเพียงกายพอ
ฝากลมบอกสาวแหน่น้อ ว่ามีคนรออยู่บนภูกระดึง
อ้ายนี้นั้นยังคิดถึง ภูกระดุงแห่งควคามหลัง
ไหลหลั่งกะไหลหลั่งลมโยน ดังโย่นๆ โตนตำหัวใจ
คืนมาล่ะหาอ้ายไวๆ คืนมาล่ะหาอ้ายไวๆ
อย่าหลอกหัวใจให้อ้ายหลงละเมอ
รอเธอมาเด้อนางน้อง รอเธอมาเด้อนางน้อง
มานั่งแลมองอีเกิ้งเคียงฮัก หน้าผาหล่มสักภูกระดึงหม่องนี้
หม่องนี้โอ๊ยหม่องนี้หม่องนี้ แม่นโตพี่ได้นั่งรอ
โอ๊ยนั่นละน้อคิดต่ออยู่เด้อ อ้ายนั่งรอเธออยู่เด้อน้อง อยู่เด้อน้อง